يه روز يه شركت خيلي بزرگ يه مهندس ميخواسته استخدام كنه. رئيس شركت مياد يه سوال طرح ميكنه و ميگه هركس حلش كرد اون استخدامه. 199 مهندس شركت كردن و هيچكدومشون نتونست جواب درست بده.

 

بعد يه مهندسي خودشو ژيگول پيگول ميكنه و براي دويستمين نفر شركت ميكنه كه استخدام بشه.

سوال رو رئيس شركت ميپرسه كه اين سوال به شرح زيره:

(دوستان در طرح اين سوال چند فرضيه انتخاب شده كه معما جالب بشه مثله: هواي باراني در كوير و زير بالكن ايستادن در كوير و منتظر و.... پس نكته انحرافي نداره)...

 

آقا رئيسه ميگه فرض كن سوار يه ماشيني هستي كه فقط گنجايش 2 نفر رو داره.

بعد تو داخل يه كويري داري ميري كه داره بارون مياد.

زير يه بالكن 3 نفر ايستادن با توجه به توضيحات تو كدوم يكي رو ميتوني سوار كني

(فقط يه نفر چون گنجايش ماشين 2 تاست يكي راننده و يكي ديگه)

اوليش يه پيرزنه كه حالش وخيمه كه هرچه سريعتر بايد بره بيمارستان وگرنه امكان مرگش زياده.

دومي دوست صميميته كه خيلي خيلي شما با هم رفيق هستين و 2 بار جونتو از مرگ حتمي نجات داده و الان تو مديونشي كه اگه اين دوست دير برسه به شركتش اخراج ميشه.

سومي زن آرزوهاته كه هميشه دوست داشتي باهاش زندگي كني و جز اون با هيچكس ازدواج نميكني فقط اين زنه.

 

حالا تو كدوم يكي از اينها رو سوار ميكني؟

مهندس كمي سر به فكر فرو برد پاسخ اصلي رئيس شركت رو داد و استخدام هم شد....

 

 

به نظر شما چه پاسخي داد كه رئيس اونو استخدام كرد؟

 

 

 

 

جواب:

مهندس گفت ماشين و ميدم دست دوستم كه هم پيرزنه رو ببره بيمارستان هم خودش برسه شركت و خودم پيشه اون زنه روياهام ميمونم تا يه ماشين بياد رد بشه و ما باهم بريم.

به کفاره ی خند ه های پر از غم

 

به پاس غروب نبود کبوتر

بپیچم به خود من همی روز تا شب

که شاید گناهان من پاک گردد

به عشق و به لبریز ی

جام باده

به یار و به دلتنگی شب ستاره

بنالم که شاید خدا رحم ارد

به روی دلارام شبها

سپیده

 امضاء دلارام

من دلارام

 

نه

ستاره چشمک می زند

من دلارام در این شب که ندانم تا کی برسد

بیداری

به همین چشمک ها دل خود

خوش دارم

دعا کن

امضاء دلارام